Rozdział 40 ,,Nie przyjaźnimy się"

*Laura*

Właśnie kończyliśmy jeść mrożony jogurt - przedtem jedliśmy razem czekoladowy, teraz na zmianę po łyżce - naturalny.
- Kpisz sobie ? Teen wolf jest genialny ! - powiedziałam, zanurzając łyżeczkę w jedzeniu.
- Może dla nastolatek. Mnie to nie rusza... - odparł, ze śmiechem.
Siedziałam ze skrzyżowanymi nogami na połowie jego łóżka. Bez butów.
Zjadłam porcję i podałam mu kubek.
- Jeju, masz totalnie zły gust !
Chłopak poprawił poduszkę, o którą się opierał i odparł:
- Dlatego wybrałem cię na moją dziewczynę.
Uderzyłam go za to w ramię.
Znów podał mi jogurt.
W tym momencie drzwi się otworzyły.
Stanęła w nich Delly.
Zaraz za nią weszli - chyba - ich rodzice.
Zeskoczyłam z łóżka, by ich przywitać.
- Ross. - kobieta rzuciła się, by objąć syna.
Jego ojciec wraz z Dells podeszli do mnie.
- Witaj, ty musisz być Laura, dziewczyna Rossa. - zauważył.
- Tak, a pan musi być ich tatą. - uśmiechnęłam się. - Miło poznać.
Mężczyzna podał mi dłoń, po czym podszedł do Rossa razem z Delly, a do mnie podeszła pani Lynch.
- Jestem Stormie, mama tych stworków... - zaśmiała się.
- Miło panią poznać. Laura.
- Oh, mów mi po imieniu, kochanie. - uśmiechnęła się kobieta, po czym mnie objęła.
Cóż. To było dość nieoczekiwane, ale miłe.
Podeszłyśmy obie do reszty.
- Jak się czujesz, młody ? - spytał się ojciec Rossa.
- Jest dobrze. Mam miłe towarzystwo. - uśmiechnął się, ściskając moją dłoń.
Mama Lynchów uśmiechnęła się:
- A czy wiadomo już co ci jest ?
- Nie. Jakiś czas temu miałem badania. Wyniki mają być wieczorem. - odparł Ross, wciąż ściskając moją rękę.
- To my tu z tobą posiedzimy. - zapewniła Stormie.
- Mamuś, nie trzeba. - odparł blondyn.
- Trzeba, trzeba. Rydel, słońce jedź do domu, odpocznij. Laurze pewnie też przyda się odpoczynek.
- Mogę jeszcze chwilę zostać. - odparłam, choć byłam trochę zmęczona.

*Ross*

- Jedź do domu. - szepnąłem do Laury. - Wyśpij się.
Dziewczyna uśmiechnęła się.
- Jutro muszę jechać do reżysera na jakąś durną rozmowę. Przyjadę do ciebie później. - odparła.
- Trzymam za słowo. - szepnąłem.
Następnie dziewczyna przyciągnęła do siebie moją twarz i mocno mnie pocałowała.
Niby nic.
Ale znowu poczułem się jak w raju. Jej usta były miękkie i smakowały wiśniowym błyszczykiem.
Po chwili odsunęła się.
- Widzimy się jutro ?
- Widzimy się jutro. - odparłem, po czym jeszcze raz cmoknąłem ją w usta.
Rodzice pożegnali ją i Dells, po czym zostaliśmy sami.
Mama zaczęła od wyrzucenia wszystkich pojemników po jedzeniu, po czym sześć razy przetrzepała mi poduszkę i kazała się położyć.
- Ross, wiem, ze nie chcesz, by Laura widziała cię w takim stanie, ale musisz odpoczywać. Utrata przytomności może mieć złe skutki. - powiedziała matka.
- Daj spokój... Przez cały czas siedziałem. - mruknąłem.
- I jadłeś te świństwa. Pójdę po coś dobrego do stołówki. - powiedziała, a ja nie zdążyłem zaprotestować, bo już wyszła.
- Musisz się przyzwyczaić. - szepnął tata. - Odkąd przeprowadziliśmy się do Pheonix nic, tylko zdrowe jedzenie. - przewrócił oczami.
- Współczuję.
- Tak. A ta Laura, to miła dziewczyna. - stwierdził po chwili. - Opiekuje się tobą, spędza całe dnie. To miłe z jej strony. Ile się znacie ?
- No, będą z 4 lata. - odparłem.
- Długo. Od kiedy jesteście razem ?
- Od niedawna. - mruknąłem.
- Kochasz ją ?
- Tato, weź.... - odparłem.
- Się tak nie rumień. - zaśmiał się ojciec.
Zmroziłem go wzrokiem. Dlaczego zawsze mi dogryza ? Jest zupełnie jak Riker... Albo to raczej Riker jest taki sam jak ojciec.

*Laura*

W drodze do domu, dostałam Sms'a od mojej siostry:
,,Młoda, nocuję dziś u Rikera ^^ Kocham cię, do jutra :*"
Proszę, proszę... Coś się tu kroi.
,,Dobra, tylko weź uważaj. Się zabezpiecz."
Po chwili dostałam ostatniego sms'a:
,,Zamknij się -.-"
Zaśmiałam się sama do siebie, po czym wrzuciłam telefon do torebki.
Dotarłam do domu, gdzie szybko wzięłam kąpiel i wskoczyłam do łóżka w samej bieliźnie, z mokrymi włosami.
Nagle zadzwonił dzwonek do drzwi.
Jasna cholera, czego ta Van zapomniała ??
Szybko wyskoczyłam z łóżka i narzuciłam na siebie jakąś za dużą bluzkę.
Po czym szybko zbiegłam na dół (oczywiście omal nie zabijając się na schodach. 2 razy).
Dopadłam do drzwi i otworzyłam je.
To nie była Van.
Szczerze mówiąc, to spodziewałabym się tu każdego. Ale nie jej.
- Mogę wejść ?
Przygryzłam wargę.
Czegokolwiek chciała, nie była to przyjacielska wizyta.
Otworzyłam jednak szerzej drzwi.
Weszła i zatrzymała się w salonie.
Zamknęłam drzwi i dołączyłam do niej.
- Przepraszam, że przychodzę tak późno. Ale chyba musimy porozmawiać.
- Nie musimy rozmawiać. Nie przyjaźnimy się. - odparłam chłodno.
- Jednak mamy coś wspólnego. - uśmiechnęła się. - Obie uległyśmy Rossowi. Spędzając z nim tyle czasu, na planie, łatwo się w nim zakochać, prawda ?
Nic nie powiedziałam.
- Tak czy owak... Może myślisz teraz, że cię kocha. Ale poczekaj tylko... Rzuci cię i znajdzie sobie inną. Bo przypominam ci, że też jesteś taką ,,inną". - dodała.
Zaschło mi w gardle. Dobra jest. Wywołała u mnie poczucie winy.
- Napijesz się czegoś ? - zapytałam.
- Nie, będę już wychodzić. - odparła, po czym skierowała się do drzwi.
- Pamiętaj, że jeśli cię zrani, nie powinnaś płakać. On nie będzie tego wart. - dodała, po czym wyszła, zamykając za sobą drzwi.
Odetchnęłam z ulgą.

*Vanessa*

Wracaliśmy z Rikiem z kina, trzymając się za ręce.
- Nie powinieneś jechać do swoich rodziców ? - spytałam.
- Tą noc mają zamiar spędzić z blondasem w szpitalu. Do domu przyjadą jutro koło południa. Wtedy ich zobaczę, ale będę musiał objąć zmianę przy Rossie, więc...
- Rzadko się widujecie, prawda ? - zapytałam.
- Przeprowadzili się do Pheonix, kiedy Ryd skończyła 18 lat. Od tamtej pory widzimy się w święta. Ale też nie zawsze. Mieli przyjechać za tydzień, ale z uwagi na Rossa...
- Rozumiem. - wtuliłam się w jego ramię.
Nagle dostał wiadomość. Prawie w tym samym momencie, co ja.
Dziwne. Odczytaliśmy je.
W oczach chłopaka dojrzałam strach.

*Narrator*

Laura, Vanessa, Riker, Rocky, Ryland, Calum, Raini, Rydel...
Wszyscy prawie w tym samym momencie dostali tego samego sms'a od rodziców Lynchów.
Jego treść wywołała u nich nagłe poczucie strachu.
Sms był dość dwuznaczny.
,,Wiadomo już co dolega Rossowi. To nie jest wiadomość do przekazania przez telefon. Przyjedź do szpitala."
Oczywiście wszyscy bohaterowie od razu wsiedli w samochody i pognali do szpitala. Nawet Calum, który parę minut temu dotarł dopiero do domu, po powrocie od rodziny.
Wszyscy prócz Laury.
Ona usiadła na kanapie  zaczęła myśleć o tym, co to może być.
Lecz nasunęło jej się tyle smutnych, mrożących krew w żyłach myśli, że od razu pobiegła do góry, przebrała się szybko i z wciąż mokrymi włosami, wybiegła z domu, zapewne nie zamykając nawet domu i pojechała do szpitala.

-----------------------------

Co jest Rossowi ? Czy to wpłynie na jego relację z Lau ? A może w życiu brunetki pojawi się ktoś inny ?
Czy państwo Lynch namieszają w ich życiu ? A Maia ? I jej ostrzeżenia co do Rossa ?

KOMENTUJĄC, MOTYWUJESZ DO PISANIA !!!